——————————————————————————————————-
“Μια φορά στα χίλια χρόνια, του πελάγου τα τελώνια
μες στα σκοτεινά τα φύκια, μες στα πράσινα χαλίκια……”
Οι ομοιοκαταληξίες και το ιδιαίτερο συνταίριασμα των λέξεων που κάνει ο Ελύτης στα ποιήματά του, μας έδωσαν ώθηση να επεξεργαστούμε κάποια από αυτά, τα πιο “καλοκαιρινά”! Μετρήσαμε τις στροφές τους και φτιάξαμε λεξιλόγιο με τις λέξεις που μας άρεσαν μέσα από το ποίημα. Βρήκαμε τις ομοιοκαταληξίες, κάναμε αλλαγές σε αυτές και αντικαταστήσαμε κάποιες λέξεις με άλλες δικές μας. Φανταστήκαμε υπέροχες εικόνες ακούγοντας το ποίημα με κλειστά τα μάτια και τις αποτυπώσαμε στο χαρτί. Παίξαμε όμορφα παιχνίδια με τις λέξεις και φτιάξαμε κι εμείς ομοιοκαταληξίες, όπως:
βιβλίο – θρανίο (Κωστής)
βιβλίο – σχολείο (Γιώργος )
σεντόνι – σκόνη (Ανθή)
σκεπή – βροντή (Νεφέλη)
τυρί – χαρτί (Αλκίνοος)
βραχιόλι – φακιόλι (Βασίλης)
φακός – κακός (Αλέξανδρος)
λέω – κλαίω (Νεφέλη)
Μετά, είπαμε να ενώσουμε όλες αυτές τις ομοιοκαταληξίες και να φτιάξουμε ένα δικό μας ποίημα…
Eτσι γράψαμε:
Και φυσικά αποφασίσαμε την επόμενη μέρα να καλέσουμε τους φίλους μας από τη διπλανή τάξη για να τους “διαβάσουμε” τα ωραία ποιήματα του Ελύτη που επεξεργαστήκαμε – αλλά και το δικό μας!
Dorothy Snot 