από την Τζένη Διαμαντοπούλου
Όμορφες στιγμές στην τάξη μας όταν οι γονείς των παιδιών έρχονται με τόσο μεγάλη χαρά για να παίξουμε μαζί!
Και εμείς τους περιμένουμε κάθε μέρα με ανυπομονησία.
Με αφορμή τα αγαπημένα μας βιβλία, διαβάζουμε, συμφωνούμε όλοι μαζί για τους κανόνες της τάξης μας και τους υπογράφουμε.
Τραγουδάμε, γινόμαστε ζέβρες.
Φτιάχνουμε μαμούθ και ποντικάκια.
Και το πιο σημαντικό, γελάμε και παίζουμε όλοι μαζί!
από την Χρύσα Βαίτση
Μία αγαπημένη “απαίτηση” των παιδιών στο σχολικό είναι να διαβάζουμε βιβλία, και συγκεκριμένα βιβλία που επιλέγουν εκείνα να φέρουν από το σπίτι.
Προ ημερών όμως, υπήρξε μία ωραία ανατροπή: Το βιβλίο έφθασε στο σχολικό με την συνοδεία της ίδιας τη συγγραφέως! Η Στεφανία έγραψε, εικονογράφησε και συνεργάστηκε με τις πρωτοπόρες εκδόσεις “ΠΟΥΛΙ” για να έχουμε εμείς την ευκαιρία να την δούμε αποκλειστικά να μας παρουσιάζει με περηφάνια το έργο της.
Μέσα στον ενθουσιασμό που υπήρξε, άρχισα να διαβάζω στα παιδιά το παραμύθι της… Αλλά, ποιός μπορεί να επικοινωνήσει καλύτερα ένα βιβλίο από τον ίδιο τον συγγραφέα του;
Έτσι, με ιδιαίτερο επαγγελματισμό, διάβασε δυνατά και καθαρά στους ακροατές της την ιστορία, χωρίς να παραλείπει να δείχνει και την ιδιαίτερη εικονογράφησή του!
Όταν τελείωσε, τα παιδιά ζήτησαν να το επεξεργαστούν ατομικά. Η ίδια η Στεφανία, έχοντας οικειοποιηθεί πλήρως τις εκπαιδευτικές ρουτίνες, έδωσε σε κάθε παιδί που ζήτησε το βιβλίο, με σειρά προτεραιότητα, αναλογικά με το πότε αποβιβάζονταν, ώστε να μη δυσαρεστήσει κανέναν αναγνώστη!!
Στεφανία, περιμένουμε περισσότερα αντίτυπα, ώστε να έχουμε την ευκαιρία να τα πάρουμε με την αφιέρωση και την υπογραφή σου!
Οι στόχοι είναι:(Το εργαστήρι θα λειτουργήσει στον χώρο της Dorothy Snot με μινιμουμ συμμετοχή δέκα παιδιών ηλικίας 4-8 ετών. Δηλώσεις συμμετοχής έως 31/10/2010. Για περισσότερες πληροφορίες στείλτε μας email ή πάρτε μας τηλέφωνο στο 210 6427 594)
.
.
Ο Eric Carle είναι ένας πολύ διάσημος δημουργός παιδικής λογοτεχνίας. Το πιο πιθανό είναι ότι μάλλον δεν υπάρχει γονιός και παιδί που να μην έχει έλθει έμμεσα ή άμεσα σε επαφή με κάποιο από τα βιβλία του.
Πριν από σαράντα χρόνια λοιπόν, ο Εric δημιούργησε ένα πολύ σπουδαίο βιβλίο: το “The Very Hungry Caterpillar“! (Στα ελληνικά έχει εκδοθεί ως “Η Πολύ Πεινασμένη Κάμπια“, από τις εκδόσεις Leadercom).
Οπως καταλάβατε μιλάμε για έναν εκ των προγόνων της Dorothy Snot (αν και, η αλήθεια είναι, δεν έχουμε ρωτήσει τον Πέτρο Χατζόπουλο για το εαν υπάρχει κάποια απ’ ευθείας συγγενική σχέση μεταξύ τους)!!
Τέλος πάντων, την χρονιά που μας πέρασε η κάμπια του Eric έγινε 40 χρονών! Χρονια της Πολλά!
Ετσι, για να το γιορτάσουμε, ας ακούσουμε τον ίδο τον Eric να περιγράφει την ιστορία του βιβλίου του…
....και η ιστορία με εικόνες (και δυστυχως όχι πολύ καλή ποιότητα)!
Για δεύτερη χρονιά οι άνθρωποι του “Εθνους¨ επέλεξαν την Dorothy Snot για την φωτογράφηση του χριστουγεννιατικου βιβλιοφιλικού αφιερώματος της εφημερίδας!
Ευχαριστούμε τα παιδιά μας (και τους γονείς τους φυσικά!) για την συνεργασία και την υπομονή, την συγγραφέα κα. Λίτσα Ψαραύτη που μας διάβασε τα παραμύθια της και φυσικά τους ανθρώπους της εφημερίδας και την νονά μας την Ελένη!
Θυμηθείτε επίσης ότι ένα βιβλίο είναι το καλύτερο δώρο για μικρούς και μεγάλους, όχι μόνο τώρα τις γιορτές αλλά κάθε στιγμή!
Και του χρόνου….
(με την ευκαρία θυμηθήκαμε και το βίντεο από την περσινή φωτογράφηση. Για πότε πέρασε ένας χρονος….)
————————————————–
Είτανε μια κοπέλα απ’ το Καλαμάκι
που ψάρευε αχινιούς με το καμάκι.
Μα ξάφνου ένα γουρούνι
της μπήκε στο ρουθούνι
και πνίγηκε η κοπέλα άπ’ το Καλαμάκι.
————————————————–
Είτανε μια γριά απ’ τη Λιβύη
που διάβαζε του Πλούταρχου τσοι βίοι
Σαν ετέλειωνε έναν τόμο
τον επέταγε στον δρόμο –
Τούτη η σχολαστικιά π’ τη Λιβύη.
————————————————-
Δύο από τα παιδικά ποιήματα (limericks) του Γιώργου Σεφέρη
(αναδημοσίευση από την Ελευθεροτυπία ενος υπέροχου κειμένου του Αντώνη Σουρούνη που αναφέρεται και σε εμάς. Μεγάλη τιμή μας έκανες αγαπητέ Αντώνη, σε ευχαριστούμε!)
Του ΑΝΤΩΝΗ ΣΟΥΡΟΥΝΗ
Συνήθως οι Κυριακές είναι προδιαγραμμένες, όμως κάπου κάπου μας κάνουν και την έκπληξη.
Εκτός από εκκλησία, βουνό, θάλασσα, σινεμά, τηλεόραση, περίπατος, εστιατόριο, μπαρ, είναι και κάποιοι που ακολουθούν την ίδια την Κυριακή κι όπου τους βγάλει.
Μεσοβδόμαδα μου τηλεφώνησε μια παλιά κι αγαπητή φίλη να με ρωτήσει αν την ερχόμενη Κυριακή το απόγευμα μπορώ να τη συνοδεύσω σε μια γιορτή που γίνεται προς τιμήν της σε κάποιο σχολείο. Διέκρινα στην ερώτησή της περισσότερο απαίτηση και λιγότερο παράκληση, όμως αυτό με ευχαρίστησε, γιατί έτσι πρέπει να γίνεται μεταξύ φίλων. Είπα ναι. Continue reading
Χτὲς βράδυ δὲν κοιμήθηκαν καθόλου τὰ παιδιά. Εἴχανε κλείσει ἕνα σωρὸ τζιτζίκια στὸ κουτὶ τῶν μολυβιῶν, καὶ τὰ τζιτζίκια τραγουδοῦσαν κάτου ἀπ’ τὸ προσκεφάλι τους ἕνα τραγούδι ποὺ τὸ ξέραν τὰ παιδιὰ ἀπὸ πάντα καὶ τὸ ξεχνοῦσαν μὲ τὸν ἥλιο.
Χρυσὰ βατράχια κάθονταν στὶς ἄκρες τῶν ποδιῶν χωρὶς νὰ βλέπουν στὰ νερὰ τὴ σκιά τους. κι ἤτανε σὰν ἀγάλματα μικρὰ τῆς ἐρημιᾶς καὶ τῆς γαλήνης.
Τότε τὸ φεγγάρι σκόνταψε στὶς ἰτιὲς κι ἔπεσε στὸ πυκνὸ χορτάρι.
Μεγάλο σούσουρο ἔγινε στὰ φύλλα.
Τρέξανε τὰ παιδιά, πῆραν στὰ παχουλά τους χέρια τὸ φεγγάρι κι ὅλη τη νύχτα παίζανε στὸν κάμπο.
Τώρα τὰ χέρια τους εἶναι χρυσά, τὰ πόδια τους χρυσά, κι ὅπου πατοῦν ἀφήνουνε κάτι μικρὰ φεγγάρια στὸ νοτισμένο χῶμα. Μά, εὐτυχῶς, οἱ μεγάλοι ποὺ ξέρουν πολλά, δὲν καλοβλέπουν. Μονάχα οἱ μάνες κάτι ὑποψιάστηκαν.
Γι᾿ αὐτὸ τὰ παιδιὰ κρύβουνε τὰ χρυσωμένα χέρια τους στὶς ἄδειες τσέπες, μὴν τὰ μαλώσει ἡ μάνα τους ποὺ ὅλη τη νύχτα παίζανε κρυφὰ μὲ τὸ φεγγάρι.
από την Ντανιέλα Κράλλη
“Στον LEON WERTH
Ζητώ συγνώμη από τα παιδιά που αφιέρωσα αυτό το βιβλίο σ’ έναν μεγάλο. Έχω όμως μια σοβαρή δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος είναι ο πιο καλός φίλος που έχω στον κόσμο. Έχω και μια άλλη δικαιολογία :αυτός ο μεγάλος τα καταλαβαίνει όλα, ακόμα και τα βιβλία για παιδιά. Έχω και μια Τρίτη δικαιολογία: αυτός ο μεγάλος ζει στην Γαλλία, όπου πεινάει και κρυώνει. Χρειάζεται στ’ αλήθεια μια παρηγοριά. Αν όλες αυτές οι δικαιολογίες δε φτάνουν, μπορώ ν’ αφιερώσω αυτό το βιβλίο στο παιδί που υπήρξε κάποτε αυτός ο μεγάλος. Όλοι οι μεγάλοι στο ξεκίνημα υπήρξαν παιδιά..(Λίγοι όμως το θυμούνται!)
Διορθώνω λοιπόν την αφιέρωσή μου:
Στον LEON WERTH Όταν ήταν ακόμα μικρό αγόρι”
«Ο μικρός Πρίγκιπας» είναι ένα από τα βιβλία που έχω ανάγκη να διαβάζω συχνά. Είναι απ΄ αυτά τα βιβλία που έχεις την αίσθηση ότι δεν υπάρχουν απλά στην βιβλιοθήκη σου ως «λάφυρα μιας πολύτιμης γνωστικής εμπειρίας» Continue reading
Dorothy Snot 