Η αξία των συζητήσεων ανοιχτού τύπου

του Νίκου Κριτσαντώνη, Dorothy Snot Academic Coordinator

Όπως συμβαίνει στο σχολείο, έτσι και στο σπίτι είναι σημαντικό να γίνονται συζητήσεις για όλα τα θέματα που αφορούν το παιδί. Συζητήσεις ανοιχτού τύπου όπου όλα τα μέρη μοιράζονται τις σκέψεις τους ελευθέρα και υπάρχει σεβασμός για τις απορίες, τις φοβίες, τις αγωνίες, τον ενθουσιασμό κτλ. Η μαμά, ο μπαμπάς, το παιδί, όλοι έχουν δικαίωμα να αισθάνονται μια γκάμα συναισθημάτων χωρίς να χρειάζεται να νιώθουν άσχημα για αυτό. Αν το παιδί εκφράσει φόβο ή δισταγμό για την επιστροφή του ή την γνωριμία του με το σχολείο, το να ακούσει από τους γονείς του πως «δε χρειάζεται να ανησυχεί» ή πως «είσαι πια μεγάλος/η για να αισθάνεσαι έτσι» σίγουρα δε θα βοηθήσει, όπως δε θα βοηθήσει και κάποιου είδους αντάλλαγμα, υλικό ή μη.

Θέλουμε να είναι απόφαση των παιδιών το να πάνε στο σχολείο και είμαστε  χαρούμενοι  που κάθε χρονιά  ακούμε από γονείς να μοιράζονται τις εμπειρίες τους σχετικά με τη χαρά που βλέπουν τα παιδιά να έχουν καθώς μπαίνουν στο σχολικό ή περνάνε τη πόρτα του σχολείου.

Είναι πολύ λογικό όμως να υπάρχει και φόβος και αγωνία και δισταγμός από τα παιδιά αλλά και άλλα μέλη της οικογένειας. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν από αυτή τη παραδοχή. Ας αναγνωρίσουμε πως, όπως αναφέρθηκε και παραπάνω,  η επιστροφή και η ένταξη σε μια κοινότητα έξω από τα στενά πλαίσια της οικογένειας είναι ένα πολύ σημαντικό ορόσημο στη ζωή όλης της οικογένειας και όπως συμβαίνει με τα σημαντικά ορόσημα της ζωής μας πολλές φορές μπορεί να συνοδεύονται από άγχος και φόβο.

Ας ξεκινήσουμε να μιλάμε μεταξύ μας για όλα αυτά λοιπόν τώρα, και σας παροτρύνω να ξεκινήσετε και εσείς να το κάνετε με τα παιδιά σας, αν δεν το έχετε ήδη κάνει. 

Για αρχή όμως ας δούμε τι εννοούμε όταν μιλάμε για συζητήσεις ανοιχτού τύπου:

Οι  συζητήσεις, ειδικά με παιδιά ηλικίας 3 έως 6 ετών, υπερβαίνουν τον απλό διάλογο. Οι συζητήσεις ανοιχτού τύπου αποτελούν ένα ισχυρό εργαλείο για την οικοδόμηση εμπιστοσύνης, την προώθηση συναισθηματικών δεσμών και την καλλιέργεια της αίσθησης ασφάλειας και της αυτοέκφρασης του παιδιού. Οι ανοιχτές συζητήσεις αποκτούν μοναδική σημασία όταν συζητάμε για τις πρώτες μέρες του σχολείου. 

Τα χαρακτηριστικά των συζητήσεων ανοιχτού τύπου :

·       Μπορούν να προσαρμόζονται στο αναπτυξιακό στάδιο των παιδιών

Οι συζητήσεις ανοιχτού τύπου είναι κατάλληλες για όλες τις ηλικίες και προσαρμόζονται στο αναπτυξιακό στάδιο του παιδιού σας. Αποφύγετε τη χρήση σύνθετης γλώσσας ή τη συζήτηση θεμάτων που μπορεί να τα καταβάλλουν. Διαμορφώστε τις ερωτήσεις και τις απαντήσεις σας με τρόπο που να ευθυγραμμίζεται με την κατανόησή τους, διευκολύνοντάς τα να συμμετάσχουν στη συζήτηση. 

·  Προσφέρουν την ευκαιρία για ακρόαση χωρίς κρίση

Οι συζητήσεις ανοιχτού τύπου περιλαμβάνουν ενεργητική ακρόαση, χωρίς κρίση. Όταν εμπλέκεστε σε διάλογο με τα παιδιά, η δημιουργία ενός ασφαλούς χώρου όπου αισθάνονται άνετα να εκφράζουν τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους είναι απαραίτητη. Είτε μοιράζονται ενθουσιασμό, ανησυχίες ή περιέργεια, ο ρόλος σας ως ακροατής είναι να απορροφήσετε τα λόγια τους χωρίς να επιβάλλετε τις απόψεις ή τις αξιολογήσεις σας. 

·  Ενθαρρύνουν την ανάπτυξη της έκφρασης

Τα παιδιά μπορεί να μην έχουν ολοκληρωμένο λεξιλόγιο για να εκφράσουν σύνθετα συναισθήματα σε αυτή την ηλικία. Οι ανοιχτές συζητήσεις τα ενθαρρύνουν να χρησιμοποιήσουν κάθε διαθέσιμο μέσο για να μεταφέρουν τα συναισθήματά τους, συμπεριλαμβανομένων των λέξεων, των χειρονομιών, των σχεδίων ή της υποκριτικής. Αναγνωρίζοντας τις προσπάθειές τους να επικοινωνήσουν, επικυρώνετε τις εμπειρίες τους και τα κάνετε να νιώθουν ότι ακούγονται. 

·  Χρησιμοποιούν στοχαστικές ερωτήσεις

Οι ερωτήσεις που προκαλούν σκέψη πυροδοτούν συζητήσεις ανοιχτού τύπου.

Αντί να κάνετε ερωτήσεις επιφανειακού επιπέδου που αποφέρουν σύντομες απαντήσεις, επικεντρωθείτε σε ερωτήσεις ανοιχτού τύπου που απαιτούν κάτι περισσότερο από μια μονολεκτική απάντηση. Αυτές οι ερωτήσεις διεγείρουν τη διαδικασία σκέψης τους και τους προσκαλούν να μοιραστούν πιο βαθιές ιδέες. Παραδείγματα περιλαμβάνουν: “Ποιο ήταν το καλύτερο μέρος της ημέρας σας;” ή “Πείτε μου για κάτι καινούργιο που μάθατε”. 

·  Βοηθάνε στη δημιουργία  αμοιβαίας κατανόησης

Οι  συζητήσεις ανοιχτού τύπου είναι δρόμος διπλής κατεύθυνσης. Ενώ προσπαθείτε να κατανοήσετε τα συναισθήματα και τις εμπειρίες του παιδιού σας, μοιράζεστε επίσης τις δικές σας σκέψεις και ιστορίες. Αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή χτίζει μια γέφυρα κατανόησης, δείχνοντας στο παιδί σας ότι είστε πρόθυμοι να μοιραστείτε και να συνδεθείτε μαζί του σε προσωπικό επίπεδο. 

·   Επικυρώνουν το συναίσθημά μας

Στις συζητήσεις ανοιχτού τύπου, είναι σημαντικό να επικυρώνετε τα συναισθήματα του παιδιού σας. Είτε είναι ενθουσιασμένο, νευρικό ή αβέβαιο, η αναγνώριση των συναισθημάτων του το αφήνει να ξέρει ότι αυτό που νιώθει είναι σημαντικό και αποδεκτό. Η επικύρωση των συναισθημάτων τους τα ενθαρρύνει να σας εμπιστεύονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. 

·   Δημιουργούν ασφαλή χώρο

Οι ανοιχτές συζητήσεις ευδοκιμούν σε ένα περιβάλλον χωρίς πίεση ή προσδοκίες. Βεβαιωθείτε ότι το παιδί σας γνωρίζει ότι μπορεί να μοιραστεί τα συναισθήματά του χωρίς το φόβο της επίπληξης ή της διόρθωσης. Αυτός ο ασφαλής χώρος τα ενθαρρύνει να εκφράζονται ανοιχτά και ειλικρινά. 

·   Προωθούν τις δεξιοτήτων επικοινωνίας

Η συμμετοχή σε ανοιχτές συζητήσεις από μικρή ηλικία θέτει τα θεμέλια για πρακτικές δεξιότητες επικοινωνίας στο μέλλον. Διδάσκει στα παιδιά πώς να διατυπώνουν τις σκέψεις τους, να ακούνε ενεργά και να εκφράζουν εποικοδομητικά τα συναισθήματά τους. Αυτές οι δεξιότητες είναι ανεκτίμητες για τις φιλίες, τις ακαδημαϊκές σπουδές και διάφορες καταστάσεις της ζωής. 

Κατά τη διάρκεια των συζητήσεων σας μπορεί να αντιληφθείτε πως και τα παιδιά συμμερίζονται τη χαρά και τον ενθουσιασμό σας (που είναι σημαντικό να υπάρχει στην επικοινωνία μαζί τους) για το ξεκίνημα της νέας σχολικής χρονιάς. Είναι απαραίτητο να αναγνωρίσουμε αυτό τους τον ενθουσιασμό και να δίνουμε μεγάλη σημασία στο να αφιερώνουμε χρόνο και να δίνουμε προσοχή όχι μόνο στις δυσκολίες αλλά και στις μικρές καθημερινές νίκες, στα μικρά βήματα που τα παιδιά κάνουν ώστε να μεγαλώνουν τον κόσμο τους! 

Αν τώρα τα μηνύματα που παίρνετε από τα παιδιά δεν είναι και τόσο ενθαρρυντικά, μην απογοητεύεστε! Θυμηθείτε πως, ειδικά στα παιδιά που πρώτη φορά θα αφήσουν το σπίτι τους για να βρεθούν σε ένα νέο, άγνωστο περιβάλλον, είναι αναμενόμενο να νιώθουν αγωνία για αυτό που έρχεται! Είναι σημαντικό εδώ και για τους νέους γονείς του σχολείου αλλά και για αυτούς που επιστρέφουν, να είμαστε ψύχραιμοι και να είμαστε εκεί για να ακούσουμε τι έχουν τα παιδιά να πουν. Δε χρειάζεται να νιώθετε πως εκείνη τη στιγμή πρέπει να λύσετε αυτό το πρόβλημα. Αναγνωρίστε την ανησυχία του παιδιού ως κάτι σημαντικό και δικαιολογημένο χωρίς όμως να δείξετε πως εσείς ανησυχείτε. Είναι σημαντικό τα παιδιά να λαμβάνουν από εσάς την αίσθηση σιγουριάς και ασφάλειας που χρειάζονται. Συνεχίστε τις συζητήσεις σας με ένα χαλαρό και ζεστό τρόπο αργότερα και όταν οι δασκάλες επικοινωνήσουν μαζί σας για το πλάνο της προσαρμογής μοιραστείτε μαζί τους το τι έχει ειπωθεί σχετικά με αυτό το νέο ξεκίνημα.

Όπως ειπώθηκε και παραπάνω , στο πλαίσιο των πρώτων ημερών του σχολείου, οι συζητήσεις ανοιχτού τύπου παρέχουν στο παιδί σας μια πλατφόρμα για να επεξεργαστεί τις νέες εμπειρίες, τα συναισθήματα και τις ανακαλύψεις που συνοδεύουν αυτή τη μετάβαση. Αγκαλιάζοντας ειλικρινείς συζητήσεις, δεν αντιμετωπίζετε μόνο τις άμεσες ανησυχίες, αλλά χτίζετε μια σταθερή βάση για συνεχή επικοινωνία και μια σχέση εμπιστοσύνης που θα ωφελήσει το παιδί σας σε όλο το ταξίδι της ανάπτυξης και της μάθησης. 

“Το σχολείο έκανε αυτό που υποσχέθηκε: βοήθησε τις κάμπιες να γίνουν οι πεταλούδες που έκρυβαν μέσα τους”

Πριν από 11 χρόνια, εντελώς τυχαία, αντίκρυσα στην Ιπποκράτους την παράξενη εικόνα μιας γελαστής κάμπιας με κόκκινα τακούνια. Το όνομά της ήταν ακόμα πιο περίεργο κι άγνωστο για μένα. Έψαξα και διάβασα την ιστορία του Αύγουστου Κορτώ κι ενθουσιαστηκα. Λίγες μέρες μετά, φορτωμένη με αμέτρητα ΔΕΝ για τις δυνατότητες του μεγάλου μας γιου, πέρασα την πόρτα που οδηγούσε στην πιο όμορφη αυλή του κέντρου της Αθήνας. Η Dorothy ήταν τότε μικρούλα, αλλά τα πολύχρωμα κουρελάκια, οι κορδέλες και τα πραγματικά παιδικά έργα που τη στόλιζαν, έδειχναν πως εκεί γινόταν κάτι σπουδαίο. Η Ντανιέλα -που στα μάτια των παιδιών μου είναι πάντα μια νεράιδα- δεν τρόμαξε από όσα της είπαμε. Μας δέχθηκε και από τότε ξεκίνησε για μας μια εποχή θαυμάτων.

Στις αγκαλιές των ανθρώπων αυτών μεταμορφώθηκαν και τα πέντε παιδιά μας – ακόμα και το μικρότερο πρόλαβε να αλλάξει από μωρό σε ανθρωπάκι. Το σχολείο έκανε αθόρυβα και με συνέπεια αυτό που υποσχέθηκε: βοήθησε τις κάμπιες να γίνουν οι πεταλούδες που έκρυβαν μέσα τους.

Ο Παντελής που φέτος ξεκινά στο Γυμνάσιο, στα δύσκολα ανοίγει τον φάκελο με τις εργασίες του Νηπιαγωγείου! H Δανάη έχει πάντα κρεμασμένη στο γραφείο της την ταυτότητα του παλαιοντολόγου που έφτιαξε κάποτε με τη Χαριτίνη και τη Νεφέλη, ο Διονύσης καμαρώνει ακόμα για το γλυπτό του Ποσειδώνα που έφτιαξε μετά τη γνωριμία με τη σπουδαία Ναταλία Μελά, η Μαρίνα που ο κορονοιός σημάδεψε τη χρονιά του Νηπιαγωγείου έμαθε να διαβάζει χωρίς να της δείξουμε τίποτα (νωρίτερα από όλα τα αδέρφια της) και θεωρεί το δάσος της Καισαριανής το πιο όμορφο μέρος του κόσμου κι η Μαριλένη τρέχει χαρούμενη κάθε πρωί να πάρει την τσάντα της και να ξεκινήσει για το σχολείο.

Μέσα σε τούτα τα 11 χρόνια οι ζωές μας άλλαξαν πολύ. Μεγαλώσαμε, αποχαιρετήσαμε  αγαπημένους ανθρώπους, κερδίσαμε και χάσαμε αμέτρητες μάχες κι η Dorothy ήταν πάντα η σταθερά μας. Κι εκείνη μεγάλωσε κι ωρίμασε, έκρυψε τα κόκκινα τακούνια, απέκτησε μεγαλύτερο χώρο, περισσότερους ανθρώπους κι άλλαξε τη ζωή πολλών οικογενειών. Της χρωστάμε αξέχαστα απογεύματα με γιορτές στην αυλή του σχολείου, στην Τεχνόπολη, στο Βios, στην αυλή του Μουσείου Μπενάκη, στο δάσος της Καισαριανής, στο ΟΑΚΑ. Της χρωστάμε φοβερές μέρες συνύπαρξης παιδιών και γονιών. Της χρωστάμε μια ολόκληρη γειτονιά, αφού για χάρη της μετακομίσαμε. Της χρωστάμε την Πλεύση που ο αποχαιρετισμός της μας είναι εξίσου δύσκολος. Της χρωστάμε τους φίλους μας, φίλους σπουδαίους που τα παιδιά μας μεγάλωσαν μαζί. Και πάνω από όλα, της χρωστάμε την πίστη στα θαύματα.

Για όλα αυτά και για άλλα τόσα που δεν μπορούμε να περιγράψουμε την αποχαιρετούμε με πολύ μεγάλη συγκίνηση κι ευγνωμοσύνη. Σας ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας! Αναστασία, Μαρία, Νίκη, Δέσποινα, Ευαγγελία, Τζένη, Ειρήνη, Νεφέλη, Κατερίνα, Χαριτίνη, Ιωάννα, Χρύσα και Σταυρούλα , κυρία Ρούλα που οι γεύσεις σας παραμένουν άφταστες, κύριε Γιάννη και κύριε Γιώργο σας θεωρούμε οικογένεια.

Ντανιέλα και Γιάννη, σας ευχαριστούμε πολύ για όλο αυτό το μοναδικό ταξίδι. Μας ανοίξατε την πόρτα του σχολείου σας και μας επιτρέψατε να γίνουμε κοινωνοί της πιο μαγικής παιδικής ηλικίας. Καλή συνέχεια στη σπουδαία δουλειά σας και καλή αντάμωση σε καιρούς φωτεινότερους. Δηλώνουμε και οι 7 περήφανα Dorotheans κι αυτό είναι τίτλος τιμής!

Με όλη μας την αγάπη!

Μανόλης, Χρυσούλα, Παντελής, Δανάη, Διονύσης, Μαρίνα, Μαρία-Ελένη

(Η πραγματική αμοιβή για ένα σχολείο έρχεται όταν μια οικογένεια που είναι κοντά σου για έντεκα συνεχόμενα χρόνια, νοιώθει την ανάγκη να σε αποχαιρετήσει αυθόρμητα με ένα συγκινητικό και όμορφο κείμενο.

Χρυσούλα & Μανόλη, ήταν μεγάλη τιμή για το σχολείο η αγάπη & η αφοσίωσή σας.

Μας εμπιστευθήκατε πέντε παιδιά και γίνατε αναπόσπαστο και θεμελιώδες κομμάτι της Dorothean κοινότητας. Θα σας νοιώθουμε πάντοτε οικογένεια. Ενα τεράστιο ευχαριστώ για όσα ζήσαμε μαζί και άπειρες ευχές για ένα υπέροχο και λαμπρό μέλλον!)

Βασιλόπιτα με την μαμά της Κατερίνας

από την Χρύσα Βαϊτση

Μετά τις διακοπές των Χριστουγέννων ήρθε στην τάξη “Αρτούρο” του προ-προνηπίου η μαμά της Κατερίνας, Φανή, για να φτιάξουμε βασιλόπιτα.

Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος και οι προετοιμασίες πολλές, αφού έπρεπε να γράψουμε την συνταγή, να έχουμε έτοιμα τα υλικά και να οργανώσουμε τον τρόπο δουλειά μας.

Η Φανή, ως ειδικός στην παρασκευή των γλυκών, μας βοήθησε στην εκτέλεση της συνταγής δίνοντας μας μικρά μυστικά που έκαναν την προετοιμασία των υλικών πιο εύκολη. Για παράδειγμα, ο διαχωρισμός του κρόκου από το ασπράδι με την βοήθεια ενός μπουκαλιού.

Έτσι, μαγειρεύοντας, τα παιδιά προσέγγισαν μαθηματικές έννοιες, μέτρησαν υλικά με τις μονάδες μέτρησης που συμφωνήσαμε (ποτήρι, κουτάλι) και πειραματίστηκαν ενεργά με φυσικούς κανόνες που διέπουν τα υλικά που χρησιμοποιούμε στην ζαχαροπλαστική (πχ μαρέγκα).

Κι αυτά έγιναν ακόμη πιο ενδιαφέροντα, αφού ήταν αποτέλεσμα της βοήθειας και της εμπλοκής ενός γονέα, γεγονός που πάντα νοηματοδοτεί με ιδιαίτερο τρόπο την διαδικασία για τα παιδιά.

Γιατί είναι σημαντικό να επιλέξουμε σχολείο του οποίου οι αξίες ταυτίζονται με τις αξίες της δικής μας οικογένειας

Κάθε φορά που μας επισκέπτονται στο σχολείο νέοι γονείς για ενημέρωση, κλείνουμε την παρουσίαση μας για την Dorothy Snot, λέγοντας:

“Δείτε πολλά σχολεία και επιλέξτε αυτό του οποίου οι αξίες και η εκπαιδευτική φιλοσοφία είναι όσο γινεται πιο κοντά στις δικές σας αξίες και στον δικό σας τρόπο ζωής.”

Διότι, είναι πολύ συνηθισμένο γονείς να επλέγουν ένα σχολείο επειδη απλώς τους βολεύει γεωγραφικά ή επειδή στην παιδική χαρά άκουσαν από κάποιους ότι είναι το καλύτερο.

Είναι επίσης αρκετά συνηθισμένο οι άνθρωποι που διοικούν ένα ιδιωτικό σχολείο να μην θέλουν να χάσουν έναν ή περισσότερους πελάτες και να είναι πρόθυμοι να “βάλουν πολύ νερό στο κρασί τους“, ώστε να ικανοποιήσουν με την δουλιεά τους εντελώς διαφορετικές οικογένειες με εντελώς διαφορετικά αιτήματα και αξίες. Αυτό όμως, απλώς δεν γίνεται.

Η συνειδητή επιλογή ενός σχολείου είναι πολύ σοβαρή διαδικασία και το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια οικογένεια με πολύ μικρά παιδιά ειναι, πιστέψτε μας, να επιλέξει για το τέκνο της ένα σχολείο εντελώς ασύμβατο με τις δικές της ανάγκες και απαιτήσεις.

Εαν κάτι τετοιο συμβει, το παιδί θα είναι μονίμως υποχρεωμένο να ισορροπεί ανάμεσα σε όσα βιώνει στο σχολείο και σε όσα ακούει και βλέπει στην οικογένεια του. Εαν τα λεγόμενα ή τα πεπραγμένα των γονέων ακυρώνουν ή αμφισβητούν σφόδρα το σχολείο, το παιδί απλώς θα ζει σε μια μόνιμη κατάσταση αμφιβολίας που δεν θα του επιτρέπει να είναι χαρούμενο και να αποκτήσει εμπιστοσύνη στον εαυτό του και στους γύρω.

Για να μπορέσει λοιπόν μια οικογένεια να επιλέξει το σωστό σχολείο, πρέπει κατ’ αρχήν να ξέρει η ίδια τι περιμένει από ένα σχολειο.

Εάν περιμένει, ας απούμε, από το σχολείο να διαμορφώσει την προσωπικότητα του παιδιού από το μηδέν και εν λευκώ, δίχως οι γονείς να ασχοληθούν, η αποτυχία είναι δεδομένη.

Διότι, παντού και πάντοτε, ο βασικός φορέας μεταφοράς αξιών και πολιτισμού προς ένα παιδί είναι η οικογένεια του. Το σχολείο απλώς δρα επικουρικά.

Και για τον λόγο αυτό, οι αξίες του σχολείου πρέπει να έρχονται και να κουμπώνουν με αυτές της οικογένειας και όχι το αντίθετο – που εδω που τα λέμε είναι και εντελώς ανέφικτο. Ενήλικες γονείς 30 και 40 ετών δεν  αλλάζουν την κοσμοθεωρία τους επειδή ένα σχολείο τους λέει κατι άλλο…

Το bottom line λοιπόν ειναι απλό: βλέπουμε πολλά σχολεία και ξεψαχνίζουμε για τα καλά τους ανθρώπους που τα διοικούν ώστε να κατανοήσουμε πραγματικά αν ξέρουν τι κάνουν, πως το κάνουν και γιατί το κάνουν. Έπειτα, επιλέγουμε αυτό το σχολέιο που είναι όσο γίνεται πιο κοντά στις δικές μας διαμορφωμένες αξίες και απαιτήσεις.

Και φυσικά, σε όλη την διάρκεια της παρουσίας του παιδιού μας εκεί κρίνουμε και αξιολογούμε το σχολείο με βάση ακριβώς τα κριτήρια με τα οποία το επιλέξαμε και με βάση όσα οι άνθρωποι του υποσχέθηκαν ότι θα μας προσφέρουν.

Επ’ αυτού όμως θα είναι το επόμενο μας κείμενο, stay tuned….

Τι κάνει ένας δύτης;

Mε αφορμη κάποιο ερώτημα που προέκυψε μέσα στην τάξη των προνηπίων, ήλθε στο σχολειο ο μπαμπάς της Διώνης και της Ηούς και εξήγησε στα παιδια τι ακριβώς κάνει ένας δύτης.

Ο Αρης έφερε φυσικά μαζί και τον εξοπλισμό του!

Οπως μπορείτε να δειτε, τα παιδια ενθουσιάστηκαν με όλα αυτα τα φοβερά εξαρτήματα και για αρκετές μερες μετα την επίσκεψη, μιλούσαν με ενθουσιασμό για την εμπειρία τους.

Σε ένα play-based learning περιβάλλον, τα παιδια ενθαρρύνονται διαρκώς ώστε να μεταφέρουν το παιχνίδι τους σε συνθήκες πραγματικής ζωής.

Κάθε ερώτημα λοιπόν, κάθε διαφωνία που προκύπτει μέσα στην τάξη είναι αφορμή για μια νέα σύνδεση με την πραγματικότητα. Και κάθε στιγμή  που επιτρέπουμε στα παιδιά να διαδράσουν ισότιμα και ελεύθερα με τον αληθινό κόσμο, παίζοντας, ειναι για αυτά μια μαγική στιγμή ενδυνάμωσης και ανακάλυψης.

Αρη, σε ευχαριστούμε πολύ! Οπως φυσικά και όλους τους γονείς της Dorothy Snot που κάθε λίγο και λιγάκι, αφήνουν τις δουλειές τους και έρχονται στο σχολειο για να συμμετάσχουν σε δράσεις που σκέφτονται τα ίδια τους τα παιδιά….

Open English Class για τα προνήπια

από την Κλαίρη Χατζηνικολάου

Δυο υπέροχες μέρες μας χάρισαν  οι γονείς του προνηπίου αυτήν την εβδομάδα. Ευχαριστούμε για την φοβερή ενέργεια, την καλή διάθεση και την αγαπη σας!

Σημαντική η συμμετοχή σας σε όλες τις δράσεις, έδωσαν άλλη διάσταση στο ανοιχτό μάθημα των Αγγλικων.

Πολλοί είναι οι γονείς κάθε χρόνο που με ρωτούν πως γίνεται το μάθημα και το πως αισθάνονται τα παιδιά κατά την διάρκεια του.

Έτσι λοιπόν, με αυτόν τον τρόπο θέλαμε να περασατε και ‘σεις στιγμές μαζί με τα παιδιά, όπως τις περνάμε κάθε Δευτέρα στο σχολείο παίζοντας, τραγουδώντας και διαβάζοντας ιστορίες.

Τίποτα δεν θα καταφέρναμε χωρίς την υποστήριξη σας. Κάθε τι απλό γίνεται σπουδαίο στα μάτια των παιδιών όταν το μοιράζονται με τους γονείς, τους πιο θερμούς υποστηρικτές τους.

Σας ευχαριστούμε πολύ!

Και το παιχνίδι συνεχίζεται… (μέρος 3ο)

από την Τζένη Διαμαντοπούλου

Μουσικές, ιστορίες, χορός, αθλήματα, παράξενα παιχνίδια και πολλές πολλές αγκαλιές γεμίζουν τον τελευταίο καιρό την τάξη του μεταβρεφικού τμήματος.
Κάθε μέρα είναι τόσο ξεχωριστή και τόσο απολαυστική!

Και ξέρετε γιατί; Γιατί οι γονείς έρχονται με φοβερές ιδέες και πολλή χαρά για να μπουν με το δικό τους τρόπο στο παιχνίδι των παιδιών.

Τα παιδιά από την πλευρά τους νιώθουν τόσο περήφανα που υποδέχονται τους γονείς τους στην τάξη τους, που παίζουν μαζί στο δικό τους χώρο και που τους συστήνουν τους φίλους τους.

Και είναι αυτό το σμίξιμο που γεμίζει χαμόγελα τα πρόσωπα και των μικρών και των μεγάλων.

Ευχαριστούμε τους γονείς της Σοφίας, του ‘Αιλερ, του Στρατή,

του Νικόλα, της Κατερίνας, της Μαρίνας και τη μαμά του Μανώλη για τις όμορφες στιγμές που μας χάρισαν!!!

Γονεις στην τάξη του μεταβρεφικού Νο. 2

από την Ευαγγελία Ντέκα

Τέσσερις διαφορετικοί γονείς, τρείς διαφορετικές δραστηριότητες με πολλούς στόχους: να χαρούν τα παιδιά, να εμπλακούν οι γονείς στην εκπαιδευτική διαδικασία αποκτώντας μια καλή αίσθηση για το πως δουλεύει η τάξη, να μάθουμε όλοι καινούρια πράγματα! Ολοι οι στόχοι, επιτεύχθησαν…

Με την μαμά της Ελένης φτιάξαμε μπισκοτάκια. Μοιραστήκαμε, μετρήσαμε ποσότητες, αναπτύξαμε τους λεπτούς χειρισμούς.

Η μαμά του Διονύση Ν. μας διάβασε την ιστορία «Ο φεγγαροσκεπαστής», παίξαμε κινητικά παιχνίδια αναπτύσσοντας την αδρή κινητικότητα και φτιάξαμε φεγγαράκια.

Οι γονείς του Άλκη έφεραν την φύση στην τάξη μας! Μας είπαν και μας έδειξαν πολλά πράγματα για τα φυτά και μας βοήθησαν να φυτέψουμε τα δικά μας λαχανικά.

Με όλους περάσαμε μοναδικές στιγμές και αποκτήσαμε πολλές εμπειρίες… Για αυτό σας ευχαριστούμε πολύ!

Reflections Of A Different Society

Για σήμερα Κυριακή 2 Απριλίου, είχαμε προγραμματισει εδώ και πολύ καιρό ένα μαγείρεμα στο σχολειο μας με την ομάδα R.O.A.D.S., για τους συμπολίτες μας που χρειάζονται ένα πιατο φαγητό λίγο περισσότερο.

Η R.O.A.D.S. (Reflections Of A different Society)  με τον Πλούτωνα, τον Μάνθο και των άλλα παιδιά, είναι μια μη κερδοσκοπική οργάνωση που μαγειρεύει συστηματικά για τους άστεγους της πόλης.

Ο στόχος της δικής μας σημερινής δράσης, ήταν διπλός: Αφ΄ενός, να ενεργοποιήσουμε για μια ακόμη φορά την φοβερή κοινότητα γονέων της Dorothy Snot, ώστε να προσφέρουμε όλοι μαζί ότι μπορούμε σε αυτούς που το χρειάζονται λίγο περισσότερο.

Αφ’ ετέρου, να εμπλέξουμε τα παιδιά μας για μια ακόμη φορά στην διαδικασία της πραγματικής ζωής. Ωστε, μέσα απο μια δράση σας κι αυτή, παίζοντας, με ενθουσιασμό, να αποκομίσουν παραστάσεις και εμπειρίες από αυτές που διαμορφώνουν αξίες και χαρακτήρα.

Η επιτυχία της εκδήλωσης ήταν δεδομένη, το τελικό αποτέλεσμα όμως, ποιοτικά και ποσοτικά, ήταν υπεράνω κάθε προσδοκίας!

Για τα χαρούμενα πρόσωπα και την ενθουσιώδη συμμετοχή των παιδιών (και των μεγάλων φυσικά!) δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε, αρκούν οι φωτογραφίες που βλέπετε.

Οσον αφορα το απτό αποτέλεσμα της δράσης: Σχεδόν 100 άτομα, μικροί και μεγάλοι, ετοιμάσαμε 300 μερίδες φαγητό – και σύμφωνα με τον Πλούτωνα, το επιπλέον υλικό που έφεραν οι γονείς του σχολειου αλλα δεν χρησιμοποιήσαμε σήμερα φτάνει για δύο ακόμη μαγειρέματα!

Ενα μεγάλο ευχαριστώ λοιπόν σε όλη την κοινότητα της Dorothy Snot, δασκάλες, γονείς και παιδια – και βεβαια στην μαγειρισσα μας κα. Ρούλα που σήμερα υπερέβαλε εαυτόν!

Και ένα μεγάλο μπράβο βέβαια στα παιδια της ROADS που προσφέρουν όλη αυτή την βοήθεια στην κοινωνία της πόλης μας, συνεχώς και συστηματικά!

Μια καταπληκτική δράση προσφοράς λοιπόν σήμερα – ένα μάθημα ίσως ενταγμένο στην δομή του νηπιαγωγειου ή του προνηπίου μας, άυριο.

Η Dorothy Snot μπαίνει σταδιακά στην δεύτερη εποχή της και only sky is the limit!

Γονείς στην τάξη του μεταβρεφικού

από την Τζένη Διαμαντοπούλου

Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος οι γονείς έρχονται στην τάξη του μεταβρεφικού για να παίξουμε όλοι μαζί!

Αγαπημένα βιβλία, «εναέρια» παιχνίδια, φανταστικές πόλεις για σούπερ ήρωες και μαγειρικές γέμισαν ήδη την τάξη μας με χαρά και γέλια.

Και φυσικά όλα αυτά με την πολύτιμη βοήθεια των μαμάδων και των μπαμπάδων του τμήματος.

Ευχαριστούμε πολύ μέχρι τώρα λοιπόν τους γονείς της Αελλας, του Χρήστου, του Μάριου και του Κωνσταντίνου!

(To be continued…..)

“Ποιανού η μέρα είναι σήμερα;”

από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη

“Ποιανού η μέρα είναι σήμερα;” Ήταν μια συχνή ερώτηση στον 1o όροφο της Dorothy Snot, το πρώτο τρίμηνο της φετινής χρονιάς.

Ρωτούσαν τα παιδιά της τάξης μας, τα προνήπια,  ρωτούσαν και οι δασκάλες των προ προνηπίων….

“Μαντέψτε” ήταν συνήθως η απάντηση και με ένα βλέμμα ολόγυρα ήταν εύκολο να βρει κανείς την απάντηση, από το ντύσιμο, το βλέμμα, το χαμόγελο….

Αυτό το τρίμηνο τα παιδιά έγιναν οικοδεσπότες και άνοιξαν την τάξη των προνηπίων στην οικογένειά τους.

Ολα μαζί μοιράστηκαν στοιχεία της προσωπικότητας τους, αγαπημένες συνήθειες και παιχνίδια με τους δικούς τους.

Είδαμε πόσα κοινά έχουμε με τους φίλους μας και πόσο μοναδικός και ξεχωριστός είναι ο καθένας από μας.

Μοιραστήκαμε μισή ώρα από τη δική μας καθημερινότητα, αυτό που το κάθε παιδί ζει και έτσι όπως στο ζει μέσα από την ομάδα σε μια διαφορετική συνθήκη και με διαφορετικές δυναμικες, με τα αγαπημένα μας πρόσωπα !

Είδαμε πόσο αυτές οι επισκέψεις άλλαζαν τις δυναμικές και ξεπηδούσαν κάθε φορά καινούριες σχέσεις, καινούριες φιλίες.

Τόσο ανεπιτήδευτα και τόσο απλά, η συμμετοχή των γονέων βοήθησε τα παιδιά να ξεδιπλωθούν περισσότερο. Να αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, να δώσουν και να πάρουν από τους συμμαθητές τους. Να μοιραστούν!

Περάσαμε πολύ ωραία σ’ αυτό το μοίρασμα και ευχαριστούμε τους γονείς που αγκάλιασαν την ιδέα!

Off road εκδρομή των οικογενειών της Dorothy Snot στον Φενεό, 2-4 Δεκεμβρίου 2016

Μας αρέσει να παίρνουμε καθε τοσο τα βουνα και η ευρύτερη περιοχη του Φενεού είναι μια αγαπημένη μας επιλογή!

Βασικός λόγος είναι φυσικά και η ύπαρξη του ξενώνα “Ευχαρις” των φίλων μας Ευχαρις και Βασίλη, που πάντα οργανώνουν πολύ ωραια πράγματα!

Οκτω οικογένειες λοιπόν ξεκινησαμε από την Αθήνα την Παρασκευη 2 Δεκεμβρίου, οι περισσότερες με τετρακινητα αυτοκίνητα, για να περάσουμε 2 μέρες στα βουνά.

Πήγαμε βολτα στην ευρυτερη περιοχή της λίμνης Δοξα, στην Ζαρούχλα και στην Ζήρεια (μέσα απο δασικούς δρόμους), βρήκαμε χιόνι και πολλές λάσπες και παιξαμε χιονοπόλεμο!

(πατήστε στην φωτογραφια που ακολουθει να δείτε πως περάσαμε)

Ανοιχτό Μαθημα Προνηπίων στην Λίμνη Μπελέτσι

Εχθές Σαββατο 26 Νοεμβρίου 2016, έγινε το πρώτο φετινό ανοιχτό μάθημα για την τάξη των προνηπίων στην Λίμνη Μπελέτσι που βρίσκεται στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, στην πισω πλευρά της Πάρνηθας.

Η επιλογή του μέρους δεν ήταν τυχαία. Την εποχή αυτή, τα παιδιά δουλεύουν σε ένα project γύρω από το νερό και όλος ο σχεδιασμός του open class είχε περιβαλλοντολογικό χαρακτήρα με κύριο θέμα την προστασία των υδάτινων πόρων (δεν σπαταλάμε το νερό, δεν ρυπαίνουμε την φύση, βλέπουμε πειραματικά πως καταστρέφεται το νερό όταν του ρίξουμε μεσα άλλα στοιχεία, κοκ).

Παρ’ όλο λοιπόν που η λίμνη δεν έπαιξε ενεργό ρόλο στις δρασεις της ημέρας, η επιλογή της έκρυβε έντονο συμβολισμό, για όλους. Και βέβαια, ήταν μια καλή ευκαιρία για τις οικογένειες του κέντρου της πόλης να κάνουν μια σύντομη εκδρομή!

Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η λογική του ανοιχτού μαθήματος είναι, αφενός να πάρουν οι γονείς μια καλή γεύση από την ζωή και την ατμόσφαιρα της τάξης και αφετέρου να συμμετάσχουν σε σχολικές δράσεις μαζί με τα παιδιά, κάτι που ενισχύει πάντοτε τον δεσμό οικογένειας-σχολείου. Και φυσικά, να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε, κάτι που εχθές επετεύχθη στο μέγιστο!

Μπορείτε να το διαπιστώσετε βλέποντας όλες τις φωτογραφίες από το open class (πατήστε εδώ) και βέβαια το βιντεο που ακολουθεί. Και του χρόνου να είμαστε καλά!

Μουσική στο μεταβρεφικό με τον μπαμπά της Ελίνας

από την Ευαγγελία Ντέκα

Ο μπαμπάς της Ελίνας ήρθε στην τάξη του μεταβρεφικού και μαζί του έφερε μελωδίες και τραγούδια…

Μας έπαιξε πιάνο, μας εξήγησε τι είναι οι νότες, κάναμε παιχνίδι μουσικής ακρόασης και φυσικά τραγουδήσαμε.

Περάσαμε πολύ ωραία και επειδή μαθαίνουμε πάρα πολύ γρήγορα… είπαμε να του παίξουμε και εμείς ένα τραγούδι στο πιάνο.

Τελικά ότι και αν κάνουμε είμαστε καταπληκτικοί! Ειδικά όταν έχουμε την βοήθεια των γονιών μας.

Ευχαριστούμε πολύ Χρήστο!!!

Πως να φτιάξετε ένα ρομπότ, που να ποτίζει και να έχει συναισθήματα

από την Ελένη Τριανταφυλλοπούλου

Αφού φτιάξαμε το ρομπότ μας στην ταξη των προ-προνηπίων, η αποστολή μας ήταν να του δώσουμε μία ταυτότητα.

Τα παιδιά πρότειναν ονόματα και μετά από ψηφοφορία, η πλειοψηφία διάλεξε το όνομα “Ρομπότο“.

Ο Ρομπότο είναι αγόρι και μάλιστα είναι ελάχιστα μόνο χρόνια μεγαλύτερός μας. Μόλις 100 χρονών! Έχει κι αυτός συναισθήματα όπως κι εμείς. Τη χαρά και τη λύπη. Όμως πώς μπορούμε να τα δούμε;

Για να απαντήσουμε στο ερώτημα ζητήσαμε βοήθεια από τον Ηλία, μπαμπά του Γιώργου, που ήρθε να φτιάξουμε μαζί έναν μηχανισμό ώστε να δουλέψει η καρδιά του Ρομπότο!

Τα υλικά που χρησιμοποιήσαμε ήταν:

• 1 μπαταρία
• 4 καλώδια
• και 2 λαμπάκια

Αποφασίσαμε, το κόκκινο λαμπάκι να δείχνει την χαρά και το λευκό την λύπη!

Τοποθετήσαμε το μηχανισμό στο σώμα του Ρομπότο και προσπαθήσαμε να του προκαλέσουμε το συναίσθημα της χαράς και της λύπης, ώστε να ανάψει το αντίστοιχο κάθε φορά λαμπάκι.

Πειραματιστήκαμε και παίξαμε με τα λαμπάκια τόσο εμείς όσο και οι μεγαλύτεροι φίλοι μας.

Και φυσικά συνεργαστήκαμε για να φροντίσουμε το φίλο του Ρομπότο, το Βασιλικό!

Αν θέλετε κι εσείς να φτιάξετε το δικό σας Ρομπότο, αρκεί να έχετε φαντασία.
Καλή επιτυχία!

Hλία,  σε ευχαριστούμε πολύ για τη βοήθειά σου!