Off road εκδρομή των οικογενειών της Dorothy Snot στον Φενεό, 2-4 Δεκεμβρίου 2016

Μας αρέσει να παίρνουμε καθε τοσο τα βουνα και η ευρύτερη περιοχη του Φενεού είναι μια αγαπημένη μας επιλογή!

Βασικός λόγος είναι φυσικά και η ύπαρξη του ξενώνα “Ευχαρις” των φίλων μας Ευχαρις και Βασίλη, που πάντα οργανώνουν πολύ ωραια πράγματα!

Οκτω οικογένειες λοιπόν ξεκινησαμε από την Αθήνα την Παρασκευη 2 Δεκεμβρίου, οι περισσότερες με τετρακινητα αυτοκίνητα, για να περάσουμε 2 μέρες στα βουνά.

Πήγαμε βολτα στην ευρυτερη περιοχή της λίμνης Δοξα, στην Ζαρούχλα και στην Ζήρεια (μέσα απο δασικούς δρόμους), βρήκαμε χιόνι και πολλές λάσπες και παιξαμε χιονοπόλεμο!

(πατήστε στην φωτογραφια που ακολουθει να δείτε πως περάσαμε)

Advertisements

Ανοιχτό Μαθημα Προνηπίων στην Λίμνη Μπελέτσι

Εχθές Σαββατο 26 Νοεμβρίου 2016, έγινε το πρώτο φετινό ανοιχτό μάθημα για την τάξη των προνηπίων στην Λίμνη Μπελέτσι που βρίσκεται στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, στην πισω πλευρά της Πάρνηθας.

Η επιλογή του μέρους δεν ήταν τυχαία. Την εποχή αυτή, τα παιδιά δουλεύουν σε ένα project γύρω από το νερό και όλος ο σχεδιασμός του open class είχε περιβαλλοντολογικό χαρακτήρα με κύριο θέμα την προστασία των υδάτινων πόρων (δεν σπαταλάμε το νερό, δεν ρυπαίνουμε την φύση, βλέπουμε πειραματικά πως καταστρέφεται το νερό όταν του ρίξουμε μεσα άλλα στοιχεία, κοκ).

Παρ’ όλο λοιπόν που η λίμνη δεν έπαιξε ενεργό ρόλο στις δρασεις της ημέρας, η επιλογή της έκρυβε έντονο συμβολισμό, για όλους. Και βέβαια, ήταν μια καλή ευκαιρία για τις οικογένειες του κέντρου της πόλης να κάνουν μια σύντομη εκδρομή!

Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η λογική του ανοιχτού μαθήματος είναι, αφενός να πάρουν οι γονείς μια καλή γεύση από την ζωή και την ατμόσφαιρα της τάξης και αφετέρου να συμμετάσχουν σε σχολικές δράσεις μαζί με τα παιδιά, κάτι που ενισχύει πάντοτε τον δεσμό οικογένειας-σχολείου. Και φυσικά, να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε, κάτι που εχθές επετεύχθη στο μέγιστο!

Μπορείτε να το διαπιστώσετε βλέποντας όλες τις φωτογραφίες από το open class (πατήστε εδώ) και βέβαια το βιντεο που ακολουθεί. Και του χρόνου να είμαστε καλά!

“Εκεί που πηγαίναμε όλοι μαζί!”

από την Τζένη Διαμαντοπούλου

Μια μέρα μετά την εκδρομή του μεταβρεφικού στο Βοτανικό Κήπο.

Καθόμαστε στον πρωινό μας κύκλο.

Ερώτηση από τις δασκάλες: «Θυμάστε που πήγαμε εχθές;»

Απάντηση Ελίζας: « Εκεί που πηγαίναμε όλοι μαζί!»

Η βροχομπάλα

από την Ειρήνη Λιθοξοπούλου

Στην τάξη μας μια μέρα, έφτασε μια «βροχομπάλα». Ο Αύγουστος ήθελε να ασχοληθούμε με τη βροχή και έφερε την αγαπημένη του βροχομπάλα, για να τη μοιραστεί με τους φίλους του.

Είναι μια βροχομπάλα, είπαν τα παιδιά, αλλά γιατί τι λένε έτσι; Κάναμε υποθέσεις για τον τρόπο που λειτουργεί. Κάποιοι είπαν ότι τη πετάμε ψηλά και βγάζει βροχή, κάποιοι ότι τη γεμίζουμε νερό από τη τρύπα και βρέχει. Κάποιοι είπαν πως δεν δουλεύει ή πως θα δουλέψει αφού βάλουμε νερό…

Έτσι, αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με τη βροχομπάλα…

Κάναμε διάφορες δοκιμές, ώσπου τελικά ανακαλύψαμε τον τρόπο που λειτουργεί… Όλοι θέλησαν να δημιουργήσουν βροχή…

Ευκαιρία για αστεία γλωσσικά παιχνίδια…

Βροχή + Μπάλα = Βροχομπάλα

Θα μπορούσαμε να «φτιάξουμε» κι άλλες λέξεις με τη λέξη «βροχή»;

• Βροχοχιόνι (Αλίκη)
• Βροχοχειμώνας (Βασιλική)
• Βροχοβροχή, όπως χιονοβροχή (Γιάννης)
• Βροχοπέφτω (Μάθιου)
• Βροχοποιός, αυτός που ενώνει τα σύννεφα (Κατερίνα)
• Βροχοσύννεφο ( Σίλεια)
• Βροχοβρύση (Αγγελική)
• Βροχοπισίνα (Δημήτρης)
• Βροχομπρέλα (Ρόζα)
• Βροχορομπότ, ένα ρομπότ που βρέχει. Θέλω τέτοια εργασία (Χρήστος)

Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε άραγε ένα βροχοπομπότ ; Για να δούμε…

Ίσως φτιάξουμε!!!

Στα μονοπάτια της Καισαριανής

από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη

Με τα προνηπια, κάναμε πρόσφατα εξόρμηση στο δάσος της Καισαριανής για να εξερευνήσουμε δρόμους και μονοπάτια που υπάρχουν στο δάσος.

Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί, είχαμε την ευκαιρία να εντοπίσουμε κατά τη διάρκεια της διαδρομής μια ποικιλομορφία στους δρόμους της πόλης.

Βάλαμε το GPS και τα παιδιά άκουγαν τις οδηγίες και έδειχναν στον οδηγό απο που έπρεπε να στρίψει.

Περάσαμε απο πολύ στενές οδους, απο λεωφόρους και μπηκαμε για λίγο σε αυτοκινητόδρομο. Είδαμε μια πεζογέφυρα και περάσαμε με το σχολικό κάτω απο δυο γέφυρες.

Όταν φτάσαμε στο δασος είδαμε έναν χάρτη, χωρίς δρόμους. Έναν χάρτη που έδειχνε τα μονοπάτια του δάσους. Αποφασίσαμε να χωριστούμε σε τρεις ομάδες και να αρχίσουμε την εξερεύνηση.

Ορισαμε τόπο και ώρα συνάντησης και οι ομάδες ξεκίνησαν. Τα παιδια εντόπισαν μονοπάτια φαρδιά και στενά. Επέλεξαν να πάνε απο τα στενά μονοπάτια γιατί “είναι πιο αστεία” και πιο δύσκολα.

Η διαδρομή τους άρεσε πολύ και όπως είπαν ” θα ήθελαν να μείνουν για πάντα στο δάσος”. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής άκουσαν ήχους και φασαρία.

Μετά απο λίγο μια ομάδα εφήβων με μηχανάκια εμφανίστηκε να διασχιζει το χωματόδρομο. Τα παιδια ρώτησαν “τι κάνουν εδώ;” συζητήσαμε και αναρωτηθήκαμε αν θα έπρεπε να είναι στο δρόμο αυτό μηχανακια.

“Μάλλον όχι γιατί ειδαμε ταμπέλες που δειχνουν ότι απαγορεύεται”, ” αν περνάνε απο δω μηχανάκια εμείς που κάνουμε πεζοπορία που θα είμαστε;”, “μυρίζει καυσαέριο τώρα” ήταν μερικές από τις φράσεις που είπαν τα παιδιά.

Μετά απο λίγο είδαμε μια μηχανή να ακολουθεί την παρέα με τα μηχανάκια. Ο κύριος που οδηγούσε τη μηχανή φορούσε ένα γιλέκο που έγραφε ” ΦΙΛΟΔΑΣΙΚΗ”, έφτασε τα παιδια και τους είπε ότι δεν επιτρέπεται αυτό που κάνουν. Τους εδωσε οδηγίες για να πάνε σε ένα άλλο μέρος που επιτρέπεται να κυκλοφορούν μηχανές.

Η ώρα είχε ήδη περασει και κατευθυνθήκαμε στο σημείο συνάντησης για να μοιραστούμε με τους φιλους μας τα αποτελέσματα της εξερεύνησης.

Ενα οδικό δίκτυο μέσα στην τάξη

από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη

Τα προνηπια, αφήνοντας πίσω το διάστημα με μια αίσθηση γλυκιά, έκαναν ένα ταξίδι στη Γη….

Οι επιλογές για τους προορισμούς αυτήν τη φορα, ηταν πολλοί.

Επέλεξαν να ασχοληθούν με το αστικό τοπίο και, πιο συγκεκριμένα, εστίασαν στο οδικό δίκτυο της πόλης. Οι χάρτες έγιναν ένα εργαλείο στα χέρια των παιδιών που τους έδωσε την ευκαιρια για παιχνίδια προσανατολισμού αλλά και τη δυνατότητα της “ανάγνωσης” συμβολισμών.

Στην συνέχεια, τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων και με υλικά που επέλεξαν απο την τάξη έστησαν το οδικό δίκτυο της “πολης” τους.

Χρησιμοποίησαν ξύλινα τουβλάκια, ενσφηνωματα, καλώδια, παλιούς μαρκαδόρους, άδεια ρολά, καπάκια, βαμβάκια απο παλιού μαρκαδόρους κ.λ.π

Έκαναν σταυροδρόμια, παραλίες δίπλα στην πόλη, πεζοδρόμια και πλατείες.

Όμως, ήθελαν να βάλουν και φώτα γιατί οι “δρόμοι τις νύχτες έχουν φώτα για να βλεπουμε”. Εκεί προβληματίστηκαν λίγο γιατί δεν ήξεραν που να στερεωσουν το “ρεύμα” δηλαδή τα καλώδια. Δεν πήρε πολύ χρόνο. Η λύση ήρθε απο ψηλά….

Απο τα τηλεσκόπια που είχαμε φτιάξει και κρέμονταν στην τάξη. Αφού στερέωσαν τα καλώδια, τοποθέτησαν τα “φώτα” και η πόλη ήταν έτοιμη.

Οι πύλες άνοιξαν και οι πόλεις που έφτιαξαν τα παιδιά άρχισα να δέχονται τους πρώτου επισκέπτες που θαύμαζαν τα αξιοθέατα της καθεμιάς.

Να φτιάξουμε μια γέφυρα πρώτα…

 

της Μαριας Παυλοπούλου

____________________

 

Εχθές 9 Οκτωβρίου επισκεφτήκαμε με τα παιδιά του νηπιαγωγείου το αισθητικό δάσος Υμηττού. Όπως συμφωνήσαμε και σχεδιάσαμε, από κοινού, μόλις φτάναμε στο δάσος θα χωριζόμασταν σε δύο ομάδες. Όπως κι έγινε. Η μία ομάδα ήταν υπεύθυνη να συλλέξει τα χρώματα του δάσους και η άλλη τους ήχους του. Είχα την ευκαιρία να δουλέψω με την πρώτη ομάδα και να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά πως ο σχεδιασμός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων έχει αξία όταν ανατρέπεται.

Παίρνοντας το χώρο μας με τα παιδιά, έπρεπε, σύμφωνα με τα σχέδιά μας, να παρατηρήσουμε τα χρώματα της φύσης και ύστερα κάνοντας τους κατάλληλους συνδυασμούς – ήδη τα παιδιά γνωρίζουν πως από το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε μπορούν να δημιουργηθούν όλα τα χρώματα – να τα φτιάξουμε στις παλέτες μας, να τα αναπαράγουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε αποδίδοντας τη φύση.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Γιατί, κομμένοι κορμοί δέντρων, σε διάφορα μεγέθη και σχήματα ενέπνευσαν τα παιδιά.
Ο Κώστας είπε χαρακτηριστικά: “Να κάνουμε κάτι με τους κορμούς πρώτα και ύστερα να φτιάξουμε τα χρώματα.” “Να κάνουμε μια γέφυρα“, πρότεινε ο Νέστορας. Όλοι συμφώνησαν και οι προσπάθειες ξεκίνησαν.