Που πηγαίνει το νερό;

από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη

Μια εκδρομή με τα παιδιά στο δάσος της Καισαριανής, στάθηκε  αφορμή για
αναζητήσεις και έρευνες μέσα στην τάξη.

Εκτός από την ευκαιρία για μια ανάσα οξυγόνου και περπάτημα μέσα στο πράσινο, τα μονοπάτια του δάσους αποδείχτηκαν ανεξάντλητη πηγή ερωτήσεων και προβληματισμών . Το πρώτο που είδαμε φτάνοντας ήταν η πηγή με το νερό.

Εκεί, τα παιδιά αναρωτήθηκαν από που έρχεται και που καταλήγει το νερό. Οι απόψεις ήταν αρκετές: «Πηγαίνει στον υπόνομο», «μπαίνει σε ένα λάστιχο και μ’ αυτό ποτίζονται τα δέντρα του δάσους».

Προχωρώντας λίγο παραπάνω, συναντήσαμε μια δεξαμενή με χρυσόψαρα και τότε τα παιδιά είπαν ότι εκεί πηγαίνει το νερό της πηγής: “Ανεβαίνει στο βουνό και γεμίζει τη δεξαμενή; ”

Τελειώνοντας την πεζοπορία μας, είδαμε να κυλάει ένα μικρό ρυάκι
νερού. Είπα στα παιδιά να το ακολουθήσουμε και να δούμε προς τα
που κυλάει. Μετά από λίγα λεπτά, όλα τα παιδιά είχαν προσέξει ότι το νερό πάντα κατηφορίζει.

«Και από που έρχεται αυτό
το νερό; ” αναρωτήθηκαν πάλι. «Να περπατήσουμε προς τα πάνω να δούμε από που ξεκινάει». Η φύση και η νόμοι της είχαν γίνει ο δάσκαλος και τα παιδιά εξέφραζαν ερωτήματα και αναζητούσαν απαντήσεις.

Ακολουθώντας το ρυάκι, φτάσαμε μπροστά σε ένα βοτανόκηπο. Τα παιδιά ρώτησαν μια κυρία που τους εξήγησε ότι ποτίζουν τον κήπο και το νερό που περισσεύει από το πότισμα είναι αυτό το ρυάκι που είδαμε.

«Και από που το παίρνετε αυτό το νερό;» ρώτησαν.
«Από γεωτρηση» ήταν η απάντηση που μας δόθηκε και με αυτή την απορία γυρίσαμε στο σχολείο  (συνεχίζεται)

Off road εκδρομή των οικογενειών της Dorothy Snot στον Φενεό, 2-4 Δεκεμβρίου 2016

Μας αρέσει να παίρνουμε καθε τοσο τα βουνα και η ευρύτερη περιοχη του Φενεού είναι μια αγαπημένη μας επιλογή!

Βασικός λόγος είναι φυσικά και η ύπαρξη του ξενώνα “Ευχαρις” των φίλων μας Ευχαρις και Βασίλη, που πάντα οργανώνουν πολύ ωραια πράγματα!

Οκτω οικογένειες λοιπόν ξεκινησαμε από την Αθήνα την Παρασκευη 2 Δεκεμβρίου, οι περισσότερες με τετρακινητα αυτοκίνητα, για να περάσουμε 2 μέρες στα βουνά.

Πήγαμε βολτα στην ευρυτερη περιοχή της λίμνης Δοξα, στην Ζαρούχλα και στην Ζήρεια (μέσα απο δασικούς δρόμους), βρήκαμε χιόνι και πολλές λάσπες και παιξαμε χιονοπόλεμο!

(πατήστε στην φωτογραφια που ακολουθει να δείτε πως περάσαμε)

Ανοιχτό Μαθημα Προνηπίων στην Λίμνη Μπελέτσι

Εχθές Σαββατο 26 Νοεμβρίου 2016, έγινε το πρώτο φετινό ανοιχτό μάθημα για την τάξη των προνηπίων στην Λίμνη Μπελέτσι που βρίσκεται στην Ιπποκράτειο Πολιτεία, στην πισω πλευρά της Πάρνηθας.

Η επιλογή του μέρους δεν ήταν τυχαία. Την εποχή αυτή, τα παιδιά δουλεύουν σε ένα project γύρω από το νερό και όλος ο σχεδιασμός του open class είχε περιβαλλοντολογικό χαρακτήρα με κύριο θέμα την προστασία των υδάτινων πόρων (δεν σπαταλάμε το νερό, δεν ρυπαίνουμε την φύση, βλέπουμε πειραματικά πως καταστρέφεται το νερό όταν του ρίξουμε μεσα άλλα στοιχεία, κοκ).

Παρ’ όλο λοιπόν που η λίμνη δεν έπαιξε ενεργό ρόλο στις δρασεις της ημέρας, η επιλογή της έκρυβε έντονο συμβολισμό, για όλους. Και βέβαια, ήταν μια καλή ευκαιρία για τις οικογένειες του κέντρου της πόλης να κάνουν μια σύντομη εκδρομή!

Υπενθυμίζουμε εδώ ότι η λογική του ανοιχτού μαθήματος είναι, αφενός να πάρουν οι γονείς μια καλή γεύση από την ζωή και την ατμόσφαιρα της τάξης και αφετέρου να συμμετάσχουν σε σχολικές δράσεις μαζί με τα παιδιά, κάτι που ενισχύει πάντοτε τον δεσμό οικογένειας-σχολείου. Και φυσικά, να περνάμε καλά και να διασκεδάζουμε, κάτι που εχθές επετεύχθη στο μέγιστο!

Μπορείτε να το διαπιστώσετε βλέποντας όλες τις φωτογραφίες από το open class (πατήστε εδώ) και βέβαια το βιντεο που ακολουθεί. Και του χρόνου να είμαστε καλά!

“Εκεί που πηγαίναμε όλοι μαζί!”

από την Τζένη Διαμαντοπούλου

Μια μέρα μετά την εκδρομή του μεταβρεφικού στο Βοτανικό Κήπο.

Καθόμαστε στον πρωινό μας κύκλο.

Ερώτηση από τις δασκάλες: «Θυμάστε που πήγαμε εχθές;»

Απάντηση Ελίζας: « Εκεί που πηγαίναμε όλοι μαζί!»

Η βροχομπάλα

από την Ειρήνη Λιθοξοπούλου

Στην τάξη μας μια μέρα, έφτασε μια «βροχομπάλα». Ο Αύγουστος ήθελε να ασχοληθούμε με τη βροχή και έφερε την αγαπημένη του βροχομπάλα, για να τη μοιραστεί με τους φίλους του.

Είναι μια βροχομπάλα, είπαν τα παιδιά, αλλά γιατί τι λένε έτσι; Κάναμε υποθέσεις για τον τρόπο που λειτουργεί. Κάποιοι είπαν ότι τη πετάμε ψηλά και βγάζει βροχή, κάποιοι ότι τη γεμίζουμε νερό από τη τρύπα και βρέχει. Κάποιοι είπαν πως δεν δουλεύει ή πως θα δουλέψει αφού βάλουμε νερό…

Έτσι, αρχίσαμε να πειραματιζόμαστε με τη βροχομπάλα…

Κάναμε διάφορες δοκιμές, ώσπου τελικά ανακαλύψαμε τον τρόπο που λειτουργεί… Όλοι θέλησαν να δημιουργήσουν βροχή…

Ευκαιρία για αστεία γλωσσικά παιχνίδια…

Βροχή + Μπάλα = Βροχομπάλα

Θα μπορούσαμε να «φτιάξουμε» κι άλλες λέξεις με τη λέξη «βροχή»;

• Βροχοχιόνι (Αλίκη)
• Βροχοχειμώνας (Βασιλική)
• Βροχοβροχή, όπως χιονοβροχή (Γιάννης)
• Βροχοπέφτω (Μάθιου)
• Βροχοποιός, αυτός που ενώνει τα σύννεφα (Κατερίνα)
• Βροχοσύννεφο ( Σίλεια)
• Βροχοβρύση (Αγγελική)
• Βροχοπισίνα (Δημήτρης)
• Βροχομπρέλα (Ρόζα)
• Βροχορομπότ, ένα ρομπότ που βρέχει. Θέλω τέτοια εργασία (Χρήστος)

Θα μπορούσαμε να φτιάξουμε άραγε ένα βροχοπομπότ ; Για να δούμε…

Ίσως φτιάξουμε!!!

Στα μονοπάτια της Καισαριανής

από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη

Με τα προνηπια, κάναμε πρόσφατα εξόρμηση στο δάσος της Καισαριανής για να εξερευνήσουμε δρόμους και μονοπάτια που υπάρχουν στο δάσος.

Μέχρι να φτάσουμε όμως εκεί, είχαμε την ευκαιρία να εντοπίσουμε κατά τη διάρκεια της διαδρομής μια ποικιλομορφία στους δρόμους της πόλης.

Βάλαμε το GPS και τα παιδιά άκουγαν τις οδηγίες και έδειχναν στον οδηγό απο που έπρεπε να στρίψει.

Περάσαμε απο πολύ στενές οδους, απο λεωφόρους και μπηκαμε για λίγο σε αυτοκινητόδρομο. Είδαμε μια πεζογέφυρα και περάσαμε με το σχολικό κάτω απο δυο γέφυρες.

Όταν φτάσαμε στο δασος είδαμε έναν χάρτη, χωρίς δρόμους. Έναν χάρτη που έδειχνε τα μονοπάτια του δάσους. Αποφασίσαμε να χωριστούμε σε τρεις ομάδες και να αρχίσουμε την εξερεύνηση.

Ορισαμε τόπο και ώρα συνάντησης και οι ομάδες ξεκίνησαν. Τα παιδια εντόπισαν μονοπάτια φαρδιά και στενά. Επέλεξαν να πάνε απο τα στενά μονοπάτια γιατί “είναι πιο αστεία” και πιο δύσκολα.

Η διαδρομή τους άρεσε πολύ και όπως είπαν ” θα ήθελαν να μείνουν για πάντα στο δάσος”. Κατά τη διάρκεια της διαδρομής άκουσαν ήχους και φασαρία.

Μετά απο λίγο μια ομάδα εφήβων με μηχανάκια εμφανίστηκε να διασχιζει το χωματόδρομο. Τα παιδια ρώτησαν “τι κάνουν εδώ;” συζητήσαμε και αναρωτηθήκαμε αν θα έπρεπε να είναι στο δρόμο αυτό μηχανακια.

“Μάλλον όχι γιατί ειδαμε ταμπέλες που δειχνουν ότι απαγορεύεται”, ” αν περνάνε απο δω μηχανάκια εμείς που κάνουμε πεζοπορία που θα είμαστε;”, “μυρίζει καυσαέριο τώρα” ήταν μερικές από τις φράσεις που είπαν τα παιδιά.

Μετά απο λίγο είδαμε μια μηχανή να ακολουθεί την παρέα με τα μηχανάκια. Ο κύριος που οδηγούσε τη μηχανή φορούσε ένα γιλέκο που έγραφε ” ΦΙΛΟΔΑΣΙΚΗ”, έφτασε τα παιδια και τους είπε ότι δεν επιτρέπεται αυτό που κάνουν. Τους εδωσε οδηγίες για να πάνε σε ένα άλλο μέρος που επιτρέπεται να κυκλοφορούν μηχανές.

Η ώρα είχε ήδη περασει και κατευθυνθήκαμε στο σημείο συνάντησης για να μοιραστούμε με τους φιλους μας τα αποτελέσματα της εξερεύνησης.

Ενα οδικό δίκτυο μέσα στην τάξη

από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη

Τα προνηπια, αφήνοντας πίσω το διάστημα με μια αίσθηση γλυκιά, έκαναν ένα ταξίδι στη Γη….

Οι επιλογές για τους προορισμούς αυτήν τη φορα, ηταν πολλοί.

Επέλεξαν να ασχοληθούν με το αστικό τοπίο και, πιο συγκεκριμένα, εστίασαν στο οδικό δίκτυο της πόλης. Οι χάρτες έγιναν ένα εργαλείο στα χέρια των παιδιών που τους έδωσε την ευκαιρια για παιχνίδια προσανατολισμού αλλά και τη δυνατότητα της “ανάγνωσης” συμβολισμών.

Στην συνέχεια, τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες των τεσσάρων και με υλικά που επέλεξαν απο την τάξη έστησαν το οδικό δίκτυο της “πολης” τους.

Χρησιμοποίησαν ξύλινα τουβλάκια, ενσφηνωματα, καλώδια, παλιούς μαρκαδόρους, άδεια ρολά, καπάκια, βαμβάκια απο παλιού μαρκαδόρους κ.λ.π

Έκαναν σταυροδρόμια, παραλίες δίπλα στην πόλη, πεζοδρόμια και πλατείες.

Όμως, ήθελαν να βάλουν και φώτα γιατί οι “δρόμοι τις νύχτες έχουν φώτα για να βλεπουμε”. Εκεί προβληματίστηκαν λίγο γιατί δεν ήξεραν που να στερεωσουν το “ρεύμα” δηλαδή τα καλώδια. Δεν πήρε πολύ χρόνο. Η λύση ήρθε απο ψηλά….

Απο τα τηλεσκόπια που είχαμε φτιάξει και κρέμονταν στην τάξη. Αφού στερέωσαν τα καλώδια, τοποθέτησαν τα “φώτα” και η πόλη ήταν έτοιμη.

Οι πύλες άνοιξαν και οι πόλεις που έφτιαξαν τα παιδιά άρχισα να δέχονται τους πρώτου επισκέπτες που θαύμαζαν τα αξιοθέατα της καθεμιάς.

Να φτιάξουμε μια γέφυρα πρώτα…

 

της Μαριας Παυλοπούλου

____________________

 

Εχθές 9 Οκτωβρίου επισκεφτήκαμε με τα παιδιά του νηπιαγωγείου το αισθητικό δάσος Υμηττού. Όπως συμφωνήσαμε και σχεδιάσαμε, από κοινού, μόλις φτάναμε στο δάσος θα χωριζόμασταν σε δύο ομάδες. Όπως κι έγινε. Η μία ομάδα ήταν υπεύθυνη να συλλέξει τα χρώματα του δάσους και η άλλη τους ήχους του. Είχα την ευκαιρία να δουλέψω με την πρώτη ομάδα και να επιβεβαιώσω για άλλη μια φορά πως ο σχεδιασμός των εκπαιδευτικών προγραμμάτων έχει αξία όταν ανατρέπεται.

Παίρνοντας το χώρο μας με τα παιδιά, έπρεπε, σύμφωνα με τα σχέδιά μας, να παρατηρήσουμε τα χρώματα της φύσης και ύστερα κάνοντας τους κατάλληλους συνδυασμούς – ήδη τα παιδιά γνωρίζουν πως από το κόκκινο, το κίτρινο και το μπλε μπορούν να δημιουργηθούν όλα τα χρώματα – να τα φτιάξουμε στις παλέτες μας, να τα αναπαράγουμε και να τα χρησιμοποιήσουμε αποδίδοντας τη φύση.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν έγινε, τουλάχιστον σε πρώτη φάση. Γιατί, κομμένοι κορμοί δέντρων, σε διάφορα μεγέθη και σχήματα ενέπνευσαν τα παιδιά.
Ο Κώστας είπε χαρακτηριστικά: “Να κάνουμε κάτι με τους κορμούς πρώτα και ύστερα να φτιάξουμε τα χρώματα.” “Να κάνουμε μια γέφυρα“, πρότεινε ο Νέστορας. Όλοι συμφώνησαν και οι προσπάθειες ξεκίνησαν.

φτιάχνοντας το φυτολόγιο του σχολείου

 

της Ευαγγελίας Ντέκα

παιδαγωγού, υπεύθυνης του μεταβρεφικού τμήματος της Dorothy Snot

_____________________________________________________________

Η αυλή μας έχει πολλά φυτά αλλά πως τα λένε; Δεν γνωρίζαμε! Έτσι αποφασίσαμε να φτιάξουμε το φυτολόγιο του σχολείου μας ώστε να γνωρίσουμε καλύτερα τα φυτά που υπάρχουν στον κήπο και στο θερμοκήπιο.

Αφού μαζέψαμε από όλα τα λαχανικά ανεβήκαμε στην τάξη για να τα επεξεργαστούμε. Κάποια από αυτά ήταν μεγάλα ενώ κάποια άλλα μικρά. Ορισμένα όπως το κρεμμύδι μπορούν να γίνουν και μουστάκι όπως μας έδειξε ο Ηρακλής ή και κασκόλ πρότεινε ο Οδυσσέας.

Άλλα ήταν λίγο πιο μεγάλα και έτσι μπορούσαν να γίνουν ένα πολύ ωραίο καπέλο από ότι μας έδειξε ο Γιάννης.

Παρατηρήσαμε τα φυτά, γνωρίσαμε τις διαφορετικές δυνατότητές τους και στην συνέχεια φτιάξαμε το φυτολόγιο.

Τα παιδιά συνεχίζουν να διερευνούν τον κόσμο των φυτών συμπληρώνοντας τα φυτά που έχουν στο δικό τους σπίτι σε ένα φυτολόγιο που είναι κοινό για όλους.

τι είδε η Dorothy στην Χίο που πήγε;

…είδε άλογα στον δρόμο για τα Αυγώνυμα και γιαγιάδες να κουβεντιαζουν στα Μεστά…

…είδε τις “Παραμυθοκόρες” να αφηγούνται στα Πατρικά…

…και τους “Τρίφωνο” να τραγουδάνε μια μαγική βραδυά κάτω απ’ την πανσέληνο…

…έκανε νέους φίλους στην Βολισσό, περιεγάστηκε από κοντά τα Μαστιχόδεντρα και απόλαυσε το σούρουπο στα Μαύρα Βόλια…

…ταξίδεψε μέχρι τα ηρωικά Ψαρά και καθάρισε από τα σκουπίδια την παραλία…

…και άλλα πολλά, και με μια λέξη το καταευχαριστήθηκε!

go green in school!

Το μεταβρεφικό τμήμα του σχολείου μας επισκέπτεται τον υπέροχο Βοτανικό Κήπο της Αθήνας! Εκεί συναντάμε τον Ανδρέα που μας συμβουλεύει για το πως να αξιοποιήσουμε καλύτερα το θερμοκήπιο μας, αλλά και πως να φροντίζουμε τα ζώα και τα φυτά του κήπου μας…

Γιατι, στόχος μας είναι να μάθουν να νοιάζονται στην πράξη τα παιδιά μας για την φύση και το περιβάλλον….

maravilloso atenistas!

Στις 10 το πρωί της Κυριακής 10 Απριλίου, ήταν ακόμα μία παιδική χαρά, φυτεμένη ανάμεσα σε άπειρες πολυκατοικίες, πλήρως ενσωματωμένη στο γενικευμένο γκρι χρώμα της πόλης. Αλλά όλα αυτά πριν φτάσουν δεκάδες Αθηναίοι αποφασιμένοι να την μετατρέψουν σε ένα χρωματιστό σημείο.

Αtenistas, είστε υπέροχοι! Σας ευχαριστούμε …

Η έννοιες της Φύσης και του Χρόνου…

Η Dorothy συνεχίζει τα μαγικά ταξίδια της μαζί με τα παιδιά.

Τελευταία τους εξερέυνηση οι έννοιες της Φύσης και του Χρόνου…

(κάντε κλικ επάνω στην εικόνα)

Πήγαμε στην έκθεση του Miro!

Την Δευτέρα 3 Μαίου επισκεφθήκαμε με τις μεγαλύτερες τάξεις του σχολείου την έκθεση με τα έργα του Miro στον Ελληνικό Κόσμο!

Οι παιδαγωγοί μας είχαν ήδη συζητήσει με τα παιδιά στο σχολείο για την Ισπανία, την χώρα που γεννήθηκε ο Miro, που είναι και γιατί του άρεσε τόσο πολύ να ζωγραφίζει. Τα παιδιά είχαν επίσης δει πολλούς πίνακες του ζωγράφου στα κομπιούτερ του σχολείου και είχαν εντοπίσει τις διαφορές τους σε σχέση με άλλα έργα, άλλων καλλιτεχνών. Είχαν επίσης μάθει να γράφουν το όνομα του!

Οταν πήγαμε λοιπόν στο μουσείο χωριστήκαμε σε τρεις ομάδες και κάθε ομάδα αναζήτησε να βρει έναν πίνακα από αυτούς που είχε “μελετήσει” στην τάξη.  Αφού τον εντόπισαν, τα παιδιά περιέγραψαν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο τι βλέπουν, με λέξεις  – αλλά και με το σώμα τους!

Μετά, και αφού πρώτα αγγίξαμε τα ειδικά αντίγραφα που προορίζονται για άτομα με προβλήματα όρασης και ψηλαφίσαμε τα χρώματα, τα παιδιά κάθισαν στο πάτωμα  και χρησιμοποιώντας κορδέλες και χρωματιστά χαρτιά που είχαν πάρει μαζί, έφτιαξαν με κολλάζ τά δικά τους αυθεντικά έργα!

Οταν τελειώσαμε μαζέψαμε τα χαρτιά και τα ψαλίδια μας, πήραμε με υπερηφάνια τα έργα μας και γυρίσαμε στο σχολείο! Και πήραμε και πολλά μπράβο από τους υπεύθυνους του μουσείου γιατί ήμασταν ήσυχοι και δημιουργικοί!

Και ξέρετε τι άλλο? Επειδή την προηγούμενη εβδομάδα είχαμε πάει εκδρομή στο Πάρκο Τρίτση και μας είχαν κάνει εντύπωση τις ταίστρες των πουλιών, όταν επιστρέψαμε στο σχολείο τα παιδιά αποφάσισαν να φτιάξουν τις δικές τους ταίστρες και να τις βάψουν με τα χρώματα του Miro!

Δεν είναι καταπληκτικά όλα αυτά?

putting out the fire

Τι δουλεια κανουν οι πυροσβεστες? Γιατι χρειαζονται?

Γιατι τρεχουν με αυτά τα κοκκινα φορτηγα στους δρομους της πολης κανοντας θορυβο με τις σειρηνες τους?

Ε, λοιπον πήγαμε και τους βρηκαμε για να μαθουμε από πρωτο χερι! Και αυτοι μας τα εξηγησαν ολα! και όχι μονο…..

Τους ευχαριστουμε!