από την Χαριτίνη Σταυρουλάκη
Μια εκδρομή με τα παιδιά στο δάσος της Καισαριανής, στάθηκε αφορμή για
αναζητήσεις και έρευνες μέσα στην τάξη.
Εκτός από την ευκαιρία για μια ανάσα οξυγόνου και περπάτημα μέσα στο πράσινο, τα μονοπάτια του δάσους αποδείχτηκαν ανεξάντλητη πηγή ερωτήσεων και προβληματισμών . Το πρώτο που είδαμε φτάνοντας ήταν η πηγή με το νερό.
Εκεί, τα παιδιά αναρωτήθηκαν από που έρχεται και που καταλήγει το νερό. Οι απόψεις ήταν αρκετές: «Πηγαίνει στον υπόνομο», «μπαίνει σε ένα λάστιχο και μ’ αυτό ποτίζονται τα δέντρα του δάσους».
Προχωρώντας λίγο παραπάνω, συναντήσαμε μια δεξαμενή με χρυσόψαρα και τότε τα παιδιά είπαν ότι εκεί πηγαίνει το νερό της πηγής: “Ανεβαίνει στο βουνό και γεμίζει τη δεξαμενή; ”
Τελειώνοντας την πεζοπορία μας, είδαμε να κυλάει ένα μικρό ρυάκι
νερού. Είπα στα παιδιά να το ακολουθήσουμε και να δούμε προς τα
που κυλάει. Μετά από λίγα λεπτά, όλα τα παιδιά είχαν προσέξει ότι το νερό πάντα κατηφορίζει.
«Και από που έρχεται αυτό
το νερό; ” αναρωτήθηκαν πάλι. «Να περπατήσουμε προς τα πάνω να δούμε από που ξεκινάει». Η φύση και η νόμοι της είχαν γίνει ο δάσκαλος και τα παιδιά εξέφραζαν ερωτήματα και αναζητούσαν απαντήσεις.
Ακολουθώντας το ρυάκι, φτάσαμε μπροστά σε ένα βοτανόκηπο. Τα παιδιά ρώτησαν μια κυρία που τους εξήγησε ότι ποτίζουν τον κήπο και το νερό που περισσεύει από το πότισμα είναι αυτό το ρυάκι που είδαμε.
«Και από που το παίρνετε αυτό το νερό;» ρώτησαν.
«Από γεωτρηση» ήταν η απάντηση που μας δόθηκε και με αυτή την απορία γυρίσαμε στο σχολείο (συνεχίζεται)
