από την Χαριτινη Σταυρουλάκη
Μια από τις αναφορές κατά την επίσκεψη των προνηπίων στο δάσος ήταν η κατεύθυνση του νερού. «Πηγαίνει προς τα πάνω για να γεμίσει η δεξαμενή με τα χρυσόψαρα, αλλά εμείς είδαμε το ρυάκι να κυλάει από πάνω προς τα κάτω…”
Και τι να πιστέψουμε τώρα; κατά βάθος, προς το ρυάκι γέρναμε αλλά θέλαμε κατι ακόμα για να μας πείσει. Ραντεβού λοιπόν στην ταράτσα του σχολείου για πείραμα!
Βάλαμε νερό σε διάφορα μπουκαλια και τα ενώσαμε μεταξύ τους, με διαφανείς σωληνες.
Αντλησαμε νερό από τη σωλήνα τόσο, ώστε να ξεκινήσει να τρέχει και μετά πειραματιστήκαμε με τις θέσεις των μπουκαλιών.
Το μπουκάλι που βρισκόταν χαμηλά γεμιζε, ενώ το μπουκάλι που βρισκόταν ψηλά αδειαζε.
Παίξαμε αρκετά με τα μπουκάλια μας και επιβεβαιωσαμε αυτό που υποψιαζόμασταν: Το νερό πηγαίνει πάντα προς τα κάτω και αποκλείεται να ανεβαίνει το βουνό και να γεμίζει τη δεξαμενή με τα χρυσόψαρα.
Στο δάσος μας ανέφεραν ότι παίρνουν το νερό από γεώτρηση. Τη λέξη τη θυμόμασταν και ψάξαμε να βρούμε τι είναι. Είδαμε βίντεο με γεωτρήσεις και είδαμε και τι υπάρχει κάτω από τη γη: Πετρώματα, ορυκτά, νερό και άλλα πολλά. Και μετά ήλθε η ώρα για μια προσομοίωση!
Πήραμε γυάλες και βάλαμε πέτρες, πηλό, φυτόχωμα και μετά φυτέψαμε φακές, διότι θέλαμε φυσικά η επιφάνεια της γης μας να έχει χορτάρι!
Αφού ο πηλός στέγνωσε, πήραμε το τρυπάνι και ανοίξαμε τρύπες για να αντλήσουμε το νερό που υπήρχε στις γυάλες. Ανοίξαμε δηλαδή την δικά μας γεώτρηση!
Βάλαμε σωλήνες για να φτάσουμε στο νερό και αντλήσαμε όσο υπήρχε ήδη μέσα στις γυάλες, μετά από τα πρώτα ποτίσματα. Το βάλαμε στο ποτιστήρι και ποτίσαμε ξανά τις φακές.
Οι φακές μας έκαναν την έκπληξη και κατάφεραν να φτάσουν τις ρίζες τους τόσο βαθιά, που έφτασαν μόνες τους το νερό. Αυτονομήθηκαν και δεν χρειάζονται πια πότισμα!
