του Λάμπρου Κερεντζή
(το βρήκαμε στο χαμομηλάκι!)
Ο χώρος του Παιδικού σταθμού υπάρχει από την στιγμή κατά την οποία η εξέλιξη της κοινωνίας δημιουργεί άλλες μορφές διαβίωση και ύπαρξης του ανθρώπου. Από την στιγμή κατά την οποία οι κοινωνικές ανάγκες οδήγησαν μαζικά την γυναίκα στον χώρο της εργασίας. Με αυτό τον τρόπο η κοινωνική ανάπτυξη άλλαξε την ισορροπία μέσα στην οικογένεια και άλλαξε και την λειτουργία της.
Βέβαια και τότε που οι γυναίκες δεν δούλευαν ακόμα, τότε που ο παιδικός σταθμός δεν αποτελούσε κομμάτι του σχεδιασμού της εθνικής εκπαίδευσης, τότε που τα παιδιά πηγαίναν στο σχολείο στα έξη, ή τα εφτά τους χρόνια, η αναγκαιότητα του παιδιού να έλθει σε επαφή με άλλα παιδιά ήταν άκρως σημαντική για το ίδιο.
Αυτή η λειτουργία λοιπόν, εκπληρωνόταν στο οριοθετημένο χώρο της τότε γειτονιάς όπου δινόταν η δυνατότητα στο παιδί να συναντήσει τα άλλα παιδιά, στις αλάνες, όπως λέγαμε παλιά, δηλαδή σε χώρους τους οποίους δεν είχε καλύψει η οικιστική δόμηση.
Άρα ο παιδικός σταθμός σήμερα είναι η εξέλιξη της γειτονιάς ή της αλάνας και δεν είναι μόνο μια αναγκαιότητα η οποία διαμορφώνεται λόγω της απασχόλησης των γονέων αλλά διαμορφώνεται περισσότερο από την ανάγκη να έρθει το παιδί σε επαφή με τα άλλα παιδιά της ηλικίας του, σε ένα χώρο ασφαλή. Αυτό το ρόλο παίζει σήμερα ο παιδικός σταθμός.
Δεν πάμε λοιπόν το παιδί μας στον παιδικός σταθμό διότι δεν έχουμε απλά χρόνο, αλλά διότι είναι αναγκαίο για την ομαλή ψυχοκοινωνική του εξέλιξη.
Advertisements
